一张旧照片
<p>当我手持这一张照片时,我感慨万分。小时候,我就不断听妈妈重复这样一句话:“日本人太坏了,坏得丧失了人性!”(点明时间和历史事件。)</p><p><span word="When">When</span> <span word="I">I</span> <span word="hold">hold</span> <span word="this">this</span> <span word="picture">picture</span>, <span word="I">I</span> <span word="feel">feel</span> <span word="deeply">deeply</span>. <span word="When">When</span> <span word="I">I</span> <span word="was">was</span> <span word="a">a</span> <span word="child">child</span>, <span word="I">I</span> <span word="kept">kept</span> <span word="listening">listening</span> <span word="to">to</span> <span word="my">my</span> <span word="mother">mother</span> <span word="repeat">repeat</span> <span word="this">this</span> <span word="sentence">sentence</span>: "<span word="the">the</span> <span word="Japanese">Japanese</span> <span word="are">are</span> <span word="so">so</span> <span word="bad">bad</span> <span word="that">that</span> <span word="they">they</span> <span word="lose">lose</span> <span word="their">their</span> <span word="humanity">humanity</span>!" (<span word="point">point</span> <span word="out">out</span> <span word="the">the</span> <span word="time">time</span> <span word="and">and</span> <span word="historical">historical</span> <span word="events">events</span>.)</p><p>我看到这张照片,眼中浮现了当时的情景,这是一张1937年8月28日,日本侵略军轰炸上海火车南站被记者拍下来的真实情景:</p><p><span word="When">When</span> <span word="I">I</span> <span word="saw">saw</span> <span word="this">this</span> <span word="picture">picture</span>, <span word="I">I</span> <span word="saw">saw</span> <span word="the">the</span> <span word="scene">scene</span> <span word="at">at</span> <span word="that">that</span> <span word="time">time</span>. <span word="This">This</span> <span word="is">is</span> <span word="a">a</span> <span word="real">real</span> <span word="picture">picture</span> <span word="taken">taken</span> <span word="by">by</span> <span word="a">a</span> <span word="reporter">reporter</span> <span word="on">on</span> <span word="August">August</span> 28, 1937 <span word="when">when</span> <span word="the">the</span> <span word="Japanese">Japanese</span> <span word="aggressor">aggressor</span> <span word="army">army</span> <span word="bombed">bombed</span> <span word="the">the</span> <span word="South">South</span> <span word="Railway">Railway</span> <span word="Station">Station</span> <span word="of">of</span> <span word="Shanghai">Shanghai</span></p><p>一个可怜的孩子,坐在一堆废墟中,伤心地用脏兮兮的手捂着脸大哭起来,他身旁的繁华在一刹那间变成了废墟,他伤心极了──因为他失去属于自己的家园,他失去了自己最最熟悉的亲人,他在心里默默的叫喊着:“爸爸……妈妈……你们……在……在哪呀!”他望了望周围,又用迷茫的眼睛望着砖头,用稚嫩的小手一点点的搬开砖头:“妈……妈别扔下我!”他眼里已经没有希望,如果他懂事了,他一定会想:为什么会这样,我的家,我的亲人们都到哪儿去了!是呀!这个小男孩的亲人到哪里去了呢?原来在日本飞机轰炸时,妈妈用全身护住了自己的孩子,不幸被炸死,孩子艰难地活了下来。后来他被一位拍照的记者看到,送进了孤儿院里。(动作和心理描写恰当好处。)</p>
页:
[1]