古柏行
<p> </p><p></p><p style="text-align:left;"> 孔明庙前有老柏,柯如青铜根如石。</p><p style="text-align:left;"> 霜皮溜雨四十围,黛色参天二千尺。</p><p style="text-align:left;"> 君臣已与时际会,树木犹为人爱惜。</p><p style="text-align:left;"> 云来气接巫峡长,月出寒通雪山白。</p><p style="text-align:left;"> 忆昨路绕锦亭东,先主武侯同閟宫。</p><p style="text-align:left;"> 崔嵬枝干郊原古,窈窕丹青户牖空。</p><p style="text-align:left;"> 落落盘踞虽得地,冥冥孤高多烈风。</p><p style="text-align:left;"> 扶持自是神明力,正直原因造化功。</p><p style="text-align:left;"> 大厦如倾要梁栋,万年回首丘山重。</p><p style="text-align:left;"> 不露文章世已惊,未辞剪伐谁能送。</p><p style="text-align:left;"> 苦心岂免容蝼蚁,香叶终经宿鸾凤。</p><p style="text-align:left;"> 志士幽人草怨嗟,古来材大难为用。</p><p style="text-align:left;"> 注解</p><p style="text-align:left;"> 1、先主:指刘备。</p><p style="text-align:left;"> 2、落落:独立不苟合。</p><p style="text-align:left;"> 3、不露文章:指古柏没有花叶之美。</p><p style="text-align:left;"> 译文</p><p style="text-align:left;"> 孔明庙前有一株古老的柏树, 枝干色如青铜根柢固如盘石。</p><p style="text-align:left;"> 树皮洁白润滑树干有四十围, 青黑色朝天耸立足有二千尺。</p><p style="text-align:left;"> 刘备孔明君臣遇合与时既往, 至今树木犹在仍被人们爱惜。</p><p style="text-align:left;"> 柏树高耸云雾飘来气接巫峡, 月出寒光高照寒气直通岷山。</p><p style="text-align:left;"> 想昔日小路环绕我的草堂东, 先生庙与武侯祠在一个宫。</p><p style="text-align:left;"> 柏树枝干崔嵬郊原增生古致, 庙宇深邃漆绘连绵门窗宽空。</p><p style="text-align:left;"> 古柏独立高耸虽然盘踞得地, 但是位高孤傲必定多招烈风。</p><p style="text-align:left;"> 它得到扶持自然是神明伟力, 它正直伟岸原于造物者之功。</p><p style="text-align:left;"> 大厦如若倾倒要有梁栋支撑, 古柏重如丘山万年也难拉动。</p><p style="text-align:left;"> 它不露花纹彩理使世人震惊, 它不辞砍伐又有谁能够采送?</p><p style="text-align:left;"> 它虽有苦心也难免蝼蚁侵蚀, 树叶芳香曾经招来往宿鸾凤。</p><p style="text-align:left;"> 天下志士幽人请你不要怨叹, 自古以来大材一贯难得重用。</p><p style="text-align:left;"> 赏析</p><p style="text-align:left;"> 此诗是比兴体。诗人借赞久经风霜、挺立寒空之古柏,以称雄才大略、耿耿忠心 的孔明。句句咏古柏,声声颂武侯。写古柏古老,借以兴起君臣际会,以老柏孤高, 喻武侯忠贞。诗的前六句为第一段,以古柏兴起,赞其高大,君臣际会。“云来”十句为第二 段,由夔州古柏,想到成都先主庙的古柏,其中“落落”两句,既写树,又写人,树 人相融。“大厦”八句为第三段,因物及人,大发感想。最后一句语意双关,抒发诗 人宏图不展的怨愤和大材不为用之感慨。</p><p style="text-align:left;"> <span>【相关推荐】</span> </p><p style="text-align:left;"> <span> </span></p><p> 杜甫《古柏行》“忆昨路绕锦亭东”下句是什么?</p><p> 杜甫《古柏行》的写作背景</p><p> 《古柏行》的练习题</p></p><p><p> </p><p></p><p> </p><p></p><p> </p><p></p>
页:
[1]